Hallo lieve lezers,
Eindelijk zijn we er aan toe gekomen om een blog te maken over de fantastische tijd die wij als gezin in Australië hebben beleefd. Waar waren we ook alweer gebleven?
Aardbevingen in Indonesië doen ons onverwacht naar Australië uitwijken. Wauw, naar Australië, dat grote wijdse land en zo enorm ver van huis. Nooit eerder hebben wij plannen gemaakt om dit land te bezoeken. Maar nu zijn we ‘in de buurt’ dus we gaan ervoor. We vliegen van Kuching (Borneo) via Singapore naar Darwin (Noord Australië) in zo’n 5 uur. We denken na over twee mogelijke routes. De eerste route is rondom Darwin. In Noord Australië zijn een aantal prachtige natuurparken zoals Litchfield en Kakadu. Waarschijnlijk vermaken we ons daar met gemak 3 weken. Maar we kiezen voor de ambitieuze en lange route door de outback. Want we brengen maar wat graag een bezoek aan het symbool van het Australië: Uluru of ook wel Ayers Rock. Het middelpunt van dit nieuwe continent én van onze roadtrip!
Onze camperreis door Noord- en Midden- Australië beschrijven we van dag tot dag en in drie blogs. We hebben namelijk te veel leuk materiaal en ervaringen om te delen. Veel plezier met het lezen van ons reisverslag deel 1;
Dag 1 en 2 – Darwin
Na een onrustige nachtvlucht (Pim kon de slaap maar niet vatten) arriveerde we om 5 uur s’ochtends in Darwin. Met een taxi rijden we naar een kleinschalig motel zonder nachtreceptie. We bellen met de eigenaar en wat bleek? We hebben voor de aankomende nacht geboekt. Wat dom van ons! Daar staan we dan…in het donker, zonder slaapplek en met twee kinderen die weinig tot niet hebben geslapen. Zullen we terug gaan naar het vliegveld en daar een hotel zoeken? Op straat is geen taxi meer te vinden. We lopen wat rond zonder een plan. We raken gelukkig niet snel in paniek maar balen doen we wel want onze kamer is pas s’middags beschikbaar en de jongens willen slapen. Gelukkig hebben we nog steeds twee buggy’s mee op sleeptouw, wat een uitkomst! De jongens vallen allebei als een blok in slaap in de buggy. Wij vragen een vroege wandelaar met hond of er wat te beleven valt op zaterdagochtend. Het is ondertussen 6 uur en de zon komt al op. En warempel, er blijkt vanaf 7 uur een biologische & vintage ochtendmarkt van start te gaan in het buurtwinkelcentrum. Er is een koffiebar open en hier ploffen we neer met de nodige cafeïne. Man man, wat zijn we moe maar wat een geluk ook dat we op deze vroege morgen ergens leuk kunnen zitten.
We bekijken de opkomende reuring in het winkelcentrum. We observeren de bonte verzameling van mensen. Australische cowboy’s, hipsters, jonge gezinnen met kinderen en Aboriginals. We vragen ons af waarom de Aboriginals op blote voeten lopen. Ze hangen in groepjes rondom de markt maar kopen niks. Ze lijken genegeerd te worden door andere marktbezoekers. We realiseren ons dat we onvoorbereid naar Australië zijn gegaan. We hebben een westers beeld van Australië en weten eigenlijk vrij weinig van de Aboriginals en hun leefwijze. Van onze observatie worden we niet heel blij maar het wekt ook onze interesse. Ondertussen slenteren we over het marktje. De prijzen zijn hoog. We kopen erg duur fruit en we vergapen ons aan leuke handgemaakte spulletjes waar we geen budget voor hebben. En de jongens? Die slapen nog steeds en blijven slapen gedurende ons marktavontuur. Als we -met dank aan de aardige motel eigenaar- a om 10 uur op de kamer kunnen, leggen we ze slapend in bed. Wij pakken ook nog wat slaap. De rest van de dag hangen we bij het zwembad en eten pizza in het winkelcentrum. In de avond slapen we allemaal weer prima. Niemand heeft ergens last van. Ongelofelijk hoe flexibel onze jongens zijn geworden tijdens de reis.
De volgende dag gaan we zwemmen in zee maar dat kan niet overal. Er leven hier namelijk zoutwaterkrokodillen in zee. Bij deze zwemplek is een dam gebouwd zodat er geen gevaar is. We rusten lekker uit en bereiden ons mentaal voor op de avontuurlijke roadtrip. In de namiddag wandelen we naar de zondagsmarkt bij het strand. Alle inwoners van Darwin lijken uitgerukt om deze markt te bezoeken. Het is super druk en heel gezellig met vele eetkraampjes. Dit deel van Australië is dunbevolkt en daarom zijn dergelijke evenementen er niet in overvloed. Dit verklaart de enorme animo voor de markt. We eten poffertjes (!) op een kleedje, mengen ons met Australiërs, luisteren naar muziek van de didgeridoo (Australisch muziekinstrument) en kijken gezamenlijk naar de mooie zonsondergang.
Dag 3 – The Wetlands
Vandaag haalt Wesley de gehuurde camper op en gaat onze roadtrip van start. We hebben er super veel zin in. De camper is een lowbudget variant maar ziet er zeker oké uit. De jongens vinden het geweldig. ‘Kun je ook slapen in een auto?!’ We pakken de camper in en vertrekken tegen het middaguur. We rijden die dag niet zo veel kilometers. Onderweg stoppen we bij het fraaie Windows on the Wetlands informatiecentrum van het Mary River National Park. Het biedt mooie vergezichten over het gebied. We leren hier over de jaarlijkse overstromingen in dit gebied en de vele zoetwaterkrokodillen en Wallibies (kleine kangoeroe) die hier leven. Wij rijden nu over goede maar zeer rustige wegen maar tijdens het regenseizoen is dit gebied niet toegankelijk met een auto. Sommige kleine dorpen zijn dan alleen per boot te bereiken.
Vlakbij stoppen we bij de eerste camping genaamd Corroboree Park Tavern. We rijden de camping op en worden verrast door een hele grote groep Walliebies. Als grote konijnen springen ze in het rond. Geweldig om te zien. We vinden een fijn plekje onder de bomen en vlakbij het zwembadje. Het is net te fris om te zwemmen. We halen wat te eten in het roadhouse dat bij de camping hoort en daarna gaan we moe maar voldaan slapen.
Dag 4 – Kakadu National Park
Redelijk gebroken worden we wakker. De kussens van het bed zijn zo dun dat we er pijn in onze rug van hebben. We besluiten om een luchtbed te kopen en dat blijkt een prima oplossing. Vandaag rijden we naar Kakadu National Park. We stoppen bij een plek waar we oude rotstekeningen van Aboriginals kunnen bewonderen. Deze plek heet Ubirr. Het is hier prachtig wandelen. We klimmen met de kinderen over rotsen naar een prachtig uitzicht over het oneindige Arnhem Land, een gebied dat geheel aan de traditionele bewoners, de Aboriginals, toebehoort. We slapen die nacht bij Kakadu Lodge, een gezellige camping met een mooi zwembad en een leuk terras. We koken voor het eerst een pasta in onze camper en spelen spelletjes met de jongens. Het voelt totaal anders dan onze trip door Azië maar heel leuk en fijn. Het campingleven is leuk, zeker voor onze jongens. Ze hebben de ruimte en spelen lekker in de natuur.
Dag 5 en 6 – Edith Falls
Vandaag blijven we in Kakadu National Park. We rijden met onze camper naar een ander gedeelte van het park en maken weer een wandeling met de jongens. Het blijkt een flinke klim naar boven. Eenmaal boven betrekt de lucht dus helaas is het uitzicht niet zo spectaculair. Het mag de pret niet drukken. We verzamelen mooie stenen, gaan op zoek naar bijzondere insecten en picknicken op iedere plek waar we maar willen. Ook bezoeken we het informatiecentrum over de Aboriginals. Hier leren we van alles over deze oorspronkelijke bewoners van dit land. Interessant voor ons en ook leuk voor kinderen.
Tegen het einde van de middag zoeken we naar een nieuwe plek om te overnachten. Handig hoor dat we ons slaapplekje altijd bij ons hebben. We horen over een camping vlakbij een watervallen: Edith Falls. Als we daar aankomen blijkt de camping vol. Dat is flink balen want het begint al te schemeren en er is geen andere camping in de buurt. Even verderop hebben we een groepje wildkampeerders gespot. We kijken elkaar aan. Wildkamperen is eigenlijk verboden. Zullen we het gewoon doen? Durven we dat wel? We besluiten van wel. We rijden de weg af, een hobbelig terrein op met veel gras en enkele bomen. Er is ook een klein meertje. Hier, zo zal later blijken, komen bijzondere vogelsoorten. De wildkampeerders zitten heel stilletjes in van die lichtgewicht campingstoeltjes en kijken met verrekijkers naar vogels. En daar zijn wij dan ineens met onze twee herrieschoppertjes. Oeps!! Het begint al gauw te schemeren dus we maken snel wat te eten. Voordat we het weten is het aarde donker. Er is geen enkel licht te bekennen. Logisch natuurlijk, we zijn immers midden in de wildernis. Het is nog maar 18 uur en nog lang geen bedtijd voor onze jongens. We vinden het plots helemaal geen goed idee om ze buiten in het donker te laten spelen in het hoge gras terwijl je niet ziet wat er allemaal kruipt. Goed, daar hadden we dus niet over nagedacht… Dus zitten we vervolgens in onze kleine camper met de deur dicht vanwege de muggen. We vermaken de jongens net zo lang totdat we moe genoeg zijn om te slapen. Maar voordat we gaan slapen glippen we nog even de camper uit om te genieten van de allermooiste sterrenhemel die we ooit hebben gezien….. Magisch!
De volgende ochtend worden we uitgerust wakker. We kunnen erg lachen om deze spannende en ongemakkelijke ervaring maar besluiten ook om voortaan op een camping te slapen. We rijden terug naar de watervallen en brengen daar de ochtend zwemmend door. De camping bij Edith Falls is trouwens een dikke vette aanrader. Het ligt er prachtig aan de voet van de waterval. De wandeling naar de waterval moet trouwens de moeite waard zijn. Wij kiezen voor een luie dag in een wonderschone omgeving.
Na het zwemmen rijden we door naar Katherine Gorge. Hier vinden we een leuke camping dat bij het bezoekerscentrum hoort.
Dag 7 – Katherine Gorge
We hebben een boottour geboekt door de Katherine Gorge. We schrikken telkens weer van de hoge prijzen in Australië. Deze boottocht kost maar liefst 75 euro per persoon. De boottocht door de kloof is wel heel mooi. Prachtige rotspartijen en we spotten een aantal krokodillen! Die nacht overnachten we vlakbij Mataranka Hotsprings en tussen de wallibies en pauwen. Helaas hebben we geen tijd om de hotsprings te bezoeken. We nemen ons voor om hier op de terugweg te stoppen.
Dag 8 – De grote oversteek
Vandaag begint de grote oversteek door de woestijn naar Alice Springs van in totaal 1200 km. Ons plan is om dit in 2 dagen te rijden. Overnachten kan het beste na zo’n 700 km in het plaatsje Tennant Creeke, een mini nederzetting in de oneindige ruimte. We rijden over de enige weg die er is; the Stuart Highway. We zien onderweg oneindige leegte en naar mate we verder zuiderlijk komen worden de boompjes en struikjes kleiner en schaarser. Vanaf nu is het opletten geblazen. Er zijn weinig tankstations (soms 500 km niet) dus je zult het tanken van benzine moeten plannen. Neem ook extra water mee voor als je met pech langs de weg komt te staan. Het is hier weliswaar verplicht voor automobilisten om te stoppen voor elkaar maar stel dat je niemand tegen komt. Het advies luidt om vanaf schemering niet te gaan rijden. Wilde dieren worden dan actief en voordat je het weet heb je een wallibie op je motorkap. De bestuurders van de roadtrains (een monster van een vrachtwagen met meerdere trailers) trekken zich niet veel aan van dit advies. Onderweg zien we het ene naar het andere karkas liggen. Het is trouwens een leuke sport om met je camper zo’n roadtrain in te halen op een tweebaansweg 😉
Wij zijn goed voorbereid aan de oversteek begonnen en misschien vinden we het daarom wel minder spannend dan de verhalen doen geloven. We stoppen regelmatig zodat de jongens voldoende lichaamsbeweging hebben en op deze manier houden we het goed vol. Een stop bij het legendarisch café Daly Waters, midden in de outback, mag niet ontbreken. In dit café laten veel reizigers herinneringen achter, het hele café hangt vol met bh’s, nummerborden, petten en nog veel meer. We kijken onze ogen uit. Er is een speeltuin en een klein museum vol oude auto’s. En dan hebben we het nog niet over de heerlijke taartjes die ze hier serveren!
In ons blog Roadtrip Noord-Australië deel 2 lees je (binnenkort) het vervolg!